HORECA-AGENT
"Dit zijn mijn vijf zussen."
"We hebben de hele dag samen gevaren in een sloep.”
"We zijn hier met z'n allen in één auto naartoe gekomen."
"We zitten de hele week al in een huisje bij elkaar."
En natuurlijk: "We zijn een gezin."
Het zijn slechts een paar van de antwoorden die ik afgelopen tijd kreeg, als ik groepen gasten vroeg of ze wel een huishouden vormden. Dat laatste antwoord kwam trouwens van een keurige heer van een jaar of 75, met volwassen kinderen en kleinkinderen. Een groep van zeven in totaal.
Mijn werk — nee, mijn leven — draait om gastvrijheid. Om gasten een gezellige avond gunnen. Met lekker eten. Met een goed gesprek. Met ontspanning en spontaniteit. Maar gastvrijheid gaat óók over een veilige omgeving creëren. Nu meer dan ooit. En daarom moet ik, tot mijn frustratie en verdriet, steeds vaker optreden als horeca-agent.
Met een glimlach zeg ik tegen de oudere heer dat zijn familie vermoedelijk al jaren niet meer onder één dak woont. En dat de gezinsleden dus aan verschillende tafels moeten plaatsnemen, met voldoende afstand ertussen. Morrend schikken ze zich in hun lot, mij een boze blik toewerpend. Alsof ik er plezier in zou hebben om zo streng te zijn.
Een collega-ondernemer stelde laatst dat het niet aan mij is om mensen aan te spreken op het naleven van de coronaregels. Dat is de verantwoordelijkheid van de gasten zelf, zo redeneerde hij. Maar wat als ik straks een fikse boete krijg, omdat bij een controle blijkt dat ik me als horeca-uitbater niet aan regels houd? Of, nog erger, als een van onze gasten corona blijkt te hebben en daarmee andere gasten,
mijn personeelsleden of mijn gezin heeft besmet? Dat kan ik niet op mijn geweten hebben.
Het laatste wat ik wil is om als politieagent te moeten optreden. Het gaat in tegen alles waar ik voor sta. En het maakt het werk er zeker niet leuker op. Maar ik heb voor mijn gevoel geen andere keus. Als gastvrije ondernemer. Als verantwoordelijke werkgever. Als bezorgde dochter van kwetsbare ouders. En dus loop ik vastberaden op de volgende groep bij de deur af. "Mag ik u vragen of u wel één huishouden vormt?"
De gastvrijheidseconoom heeft het er maar moeilijk mee.
Column Ondernemendnoordoost Friesland d.d. oktober 2020